Tony Blair

We wrześniu 2006 roku Blair ogłosił, że w ciągu roku zrezygnuje ze stanowiska. Do rezygnacji z przywództwa namawiali go jego partyjni koledzy, obawiający się, że bez zmian we władzach Partii Pracy nie uda jej się wygrać wyborów po raz czwarty. Popularność Blaira znacznie spadła m. in. za sprawą skandali korupcyjnych i finansowych w rządzie, a także z powodu sytuacji w Iraku.

27 czerwca 2007 r. złożył dymisję z urzędu na ręce królowej Elżbiety II. Jego następcą został Gordon Brown - były minister finansów. Brown zastąpił Blaira również na stanowisku szefa Partii Pracy. Także 27 czerwca został mianowany wysłannikiem na Bliski Wschód tzw. kwartetu madryckiego, obejmującego USA, ONZ, UE i Rosję.

Był twórcą i ennikiem tzw. „trzeciej drogi”, czyli systemu pośredniego, pomiędzy kapitalizmem a socjalizmem. Uważał, że mając na względzie zalety, jak i wady obu systemów, można stworzyć efektywny i sprawiedliwy system, którego podstawą miała być własność prywatna, mechanizmy wolnorynkowe oraz socjalne obowiązki państwa wobec społeczeństwa (ich celem było wyrównanie poziomu życia obywateli).

W polityce zagranicznej Blair zdecydowanie popierał działania NATO podczas konfliktu w Kosowie, zaś po atakach z 11 września wspierał politykę USA w Afganistanie i w Iraku. Został za tę owocną współpracę odznaczony Złotym Medalem Kongresu oraz Ellis Island Medal of Honour. Jednak proamerykańska polityka nie przysparzała mu sympatyków w Wielkiej Brytanii, ponadto przyczyniła się do porażki Partii Pracy w wyborach lokalnych w 2006 roku.